Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

auditorii N N

  • 1 auditorii

    (auditorijan, auditorijoid)
    auditorija
    konz minä tulen auditorijaha, kaik üläopenikad oma jo sigä – kad es ienāku auditorijā, visi studenti jau ir tur

    Vepsä–Lätläine Vajehnik > auditorii

  • 2 basilicus

    basilicus, a, um (βασιλικός), I) adi. königlich, fürstlich, wie ein König od. Fürst = machthaberisch, edictiones, facinora, Plaut.: od. = herrlich, prächtig, victus, Plaut.: vitis, eine Art Weinstöcke bei den Dyrrhachiern, Col. u. Plin. – II) subst.: A) basilicus, ī, m. (sc. iactus), der Königswurf, als der beste Wurf im Würfelspiel mit tali ( wie Venus = der beste Wurf im Würfelspiel mit tesserae), Plaut. Curc. 359. – B) basilica, ae, f. (βασιλική, sc. οἰκία od. στοά), 1) die Basilika, Name großer, wie ein Königspalast mit doppelten Säulengängen (Hallen) gezierter Prachtgebäude am Forum (in Rom u. andern Städten), die zu Gerichtssitzungen u. Geschäften der Kaufleute bestimmt waren (rein lat. regia [w. s.] od. porticus, wie Cic. Verr. 4, 86), Porcia (die erste in Rom von M. Porcius Kato als Zensor im J. 186 v. Chr. erbaute), Liv.: Opimia, Varr.: Iulia, Plin. u.a.: Aemilia, Plin.: Pauli, Plin.: argentaria, der vascularii, Inscr.: qui forum et basilicas non spoliis provinciarum, sed ornamentis amicorum... ornarent, Cic.: in honorem Plotinae basilicam apud Nemausum opere mirabili exstruxit, Spart.: ingenti celebritate basilicam, qui locus auditorii erat, complentes, Apul.: zur Bezeichnung eines vielbesuchten Ortes, basilicam habeo, non villam, frequentiā Formianorum, Cic. ad Att. 2, 14, 2: basilica equestris exercitatoria, eine Reitbahn, Corp. inscr. Lat. 7, 965. – 2) die nach Art dieser Basiliken gebaute Hauptkirche, Domkirche, Kathedrale, Sulp. Sev. chron. 2, 33, 5: basilica martyrum, ibid. 2, 38, 5. – C) basilicum, ī, n., 1) ein prächtiges Kleid, Plaut. Epid. 232. – 2) in griech. Form, basilicon, ī, n., a) ein schwarzes Pflaster, Scribon. 210; ibid. 238 basilicē, ēs, f., gen. – b) die beste Art der Nüsse, die Königsnuß, Plin. 15, 87 (basilica nux bei Macr. sat. 2, 14, 7).

    lateinisch-deutsches > basilicus

  • 3 securus

    sēcūrus, a, um (1. se u. cura), ohne Sorge, sorg-, harmlos, I) eig., unbesorgt, unbekümmert, furchtlos, voll Sicherheitsgefühl, a) v. Pers., Liv. u.a.: verb. securi solutique, Liv.: securi otiosique, Quint.: securus pro salute, Tac.: pro me securior, Tac.: securior ab alqo, Liv.: securi contra litigatores, Plin.: contra eorum insidias, Augustin.: securus de bello erat, Liv.: animus securus de alqa re, Cic. – m. Genet., poenae, Hor.: opinionum, Sen.: magnitudinis suae, Plin. pan.: offensae pariter gratiaeque, Plin. ep.: tam parvae observationis, Quint.: amorum, Verg.: famae, Ov.: pelagi, Verg.: sui, Itin. Alex.: auditorii, Apul.: numquam securus huius mali, Sen. – m. folg. indir. Fragesatz, quid Tiridaten terreat, unice securus, Hor.: post hoc securus cadat an recto stet fabula talo, Hor. – mit folg. Acc. u. Infin., nihil sibi posse perire securus, Min. Fel. 36, 9. – non sec. m. folg. ne u. Konj., ne quis etiam errore labatur vestrûm quoque, non sum securus, Liv. 39, 16, 6. – Plur. subst., securi, Ggstz. paventes, Plin. pan. 95, 5. – b) v. Lebl.: α) sorglos, furchtlos, heiter, quies, Ov.: convivia, Sen.: vita, Sen.: summa malorum, unbesorgt lassend, Ov.: olus, das einfache, zwanglose Mahl, Hor.: Tripolim securissimam reddidit, Spart.: securi ab eo metu somni, Plin.: m. Genet., sint tua vota licet secura repulsae, vor jeder Verweigerung sicher, Ov. met. 12, 199: urbis loca secura eius modi casuum, die sich sicher fühlten (geschützt schienen) vor usw., Tac. hist. 1, 86. – β) im üblen Sinne, sorglos = unbekümmert, fahrlässig, castrensis iurisdictio, Tac. Agr. 9. – II) übtr., objektiv, Sicherheit gewährend, harmlos = sicher, weniger gefahrvoll, gefahrlos, Cato non quidem melior sed tamen securior, weniger anstößig, Tac.: tempus, locus, Liv.: lectio, Quint.: materia, Tac.: iram sibi esse securam, Plaut.

    lateinisch-deutsches > securus

  • 4 basilicus

    basilicus, a, um (βασιλικός), I) adi. königlich, fürstlich, wie ein König od. Fürst = machthaberisch, edictiones, facinora, Plaut.: od. = herrlich, prächtig, victus, Plaut.: vitis, eine Art Weinstöcke bei den Dyrrhachiern, Col. u. Plin. – II) subst.: A) basilicus, ī, m. (sc. iactus), der Königswurf, als der beste Wurf im Würfelspiel mit tali ( wie Venus = der beste Wurf im Würfelspiel mit tesserae), Plaut. Curc. 359. – B) basilica, ae, f. (βασιλική, sc. οἰκία od. στοά), 1) die Basilika, Name großer, wie ein Königspalast mit doppelten Säulengängen (Hallen) gezierter Prachtgebäude am Forum (in Rom u. andern Städten), die zu Gerichtssitzungen u. Geschäften der Kaufleute bestimmt waren (rein lat. regia [w. s.] od. porticus, wie Cic. Verr. 4, 86), Porcia (die erste in Rom von M. Porcius Kato als Zensor im J. 186 v. Chr. erbaute), Liv.: Opimia, Varr.: Iulia, Plin. u.a.: Aemilia, Plin.: Pauli, Plin.: argentaria, der vascularii, Inscr.: qui forum et basilicas non spoliis provinciarum, sed ornamentis amicorum... ornarent, Cic.: in honorem Plotinae basilicam apud Nemausum opere mirabili exstruxit, Spart.: ingenti celebritate basilicam, qui locus auditorii erat, complentes, Apul.: zur Bezeichnung eines vielbesuchten Ortes, basilicam habeo, non villam, frequentiā Formianorum, Cic. ad Att. 2, 14, 2: basilica equestris exercitatoria, eine Reitbahn,
    ————
    Corp. inscr. Lat. 7, 965. – 2) die nach Art dieser Basiliken gebaute Hauptkirche, Domkirche, Kathedrale, Sulp. Sev. chron. 2, 33, 5: basilica martyrum, ibid. 2, 38, 5. – C) basilicum, ī, n., 1) ein prächtiges Kleid, Plaut. Epid. 232. – 2) in griech. Form, basilicon, ī, n., a) ein schwarzes Pflaster, Scribon. 210; ibid. 238 basilicē, ēs, f., gen. – b) die beste Art der Nüsse, die Königsnuß, Plin. 15, 87 (basilica nux bei Macr. sat. 2, 14, 7).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > basilicus

  • 5 securus

    sēcūrus, a, um (1. se u. cura), ohne Sorge, sorg-, harmlos, I) eig., unbesorgt, unbekümmert, furchtlos, voll Sicherheitsgefühl, a) v. Pers., Liv. u.a.: verb. securi solutique, Liv.: securi otiosique, Quint.: securus pro salute, Tac.: pro me securior, Tac.: securior ab alqo, Liv.: securi contra litigatores, Plin.: contra eorum insidias, Augustin.: securus de bello erat, Liv.: animus securus de alqa re, Cic. – m. Genet., poenae, Hor.: opinionum, Sen.: magnitudinis suae, Plin. pan.: offensae pariter gratiaeque, Plin. ep.: tam parvae observationis, Quint.: amorum, Verg.: famae, Ov.: pelagi, Verg.: sui, Itin. Alex.: auditorii, Apul.: numquam securus huius mali, Sen. – m. folg. indir. Fragesatz, quid Tiridaten terreat, unice securus, Hor.: post hoc securus cadat an recto stet fabula talo, Hor. – mit folg. Acc. u. Infin., nihil sibi posse perire securus, Min. Fel. 36, 9. – non sec. m. folg. ne u. Konj., ne quis etiam errore labatur vestrûm quoque, non sum securus, Liv. 39, 16, 6. – Plur. subst., securi, Ggstz. paventes, Plin. pan. 95, 5. – b) v. Lebl.: α) sorglos, furchtlos, heiter, quies, Ov.: convivia, Sen.: vita, Sen.: summa malorum, unbesorgt lassend, Ov.: olus, das einfache, zwanglose Mahl, Hor.: Tripolim securissimam reddidit, Spart.: securi ab eo metu somni, Plin.: m. Genet., sint tua vota licet secura repulsae, vor jeder Verweigerung sicher, Ov. met. 12, 199:
    ————
    urbis loca secura eius modi casuum, die sich sicher fühlten (geschützt schienen) vor usw., Tac. hist. 1, 86. – β) im üblen Sinne, sorglos = unbekümmert, fahrlässig, castrensis iurisdictio, Tac. Agr. 9. – II) übtr., objektiv, Sicherheit gewährend, harmlos = sicher, weniger gefahrvoll, gefahrlos, Cato non quidem melior sed tamen securior, weniger anstößig, Tac.: tempus, locus, Liv.: lectio, Quint.: materia, Tac.: iram sibi esse securam, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > securus

  • 6 cognitor

    1) судья: privatarum litium cognitor (1. 3 C. 9, 27);

    eo, qui provinciam regit, cognitore confligere (1. 4 C. Th. 2, 1); (1. 6 C Th. 8, 13), ordinarii cognit. (1. 20 C. Th. 10, 10. 1. 32 C. Th. 11, 1);

    cogn. sacri auditorii;

    sacri cognit. tribunal (1. 44 C. Th. 11, 30. 1. 9 C. Th. 11. 31), annonarius cogn. (1. 38 38 pr. C. Th. 13, 5).

    2) по древнему р. праву представитель в процессе, которого назначала одна сторона certis et solemnibus verbis, в присутствии высшего чиновника и противной стороны (Gai. IV, 83. 97. 101. 182. Paul. I, 2. Coll. § 317 и след.);

    cognitorius, относящийся к т. н. cognitor: cognit. opera=cognitura (Paul. I. c. § 2);

    cognit. nomine agere, exsequi actiones heredit. (Gai. II, 39. 252. IV, 82);

    exceptiones cognit. (Gai. IV, 124);

    cognitura, должность когнитора (Gai 1. c. Vat. § 324).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > cognitor

  • 7 audītōrium

        audītōrium ī, n    [auditor], a lecture-room, Ta.
    * * *
    I
    auditorium, lecture room, hall; body of listeners, audience; hearing a law case
    II

    Latin-English dictionary > audītōrium

  • 8 عصب الصماخ السمعي الظاهر

    1) nerve of external acoustic meatus 2) nervus meatus acustici externi NA 3) nervus meatus auditorii externi

    Arabic-English Medical Dictionary > عصب الصماخ السمعي الظاهر

  • 9 external acoustic meatal nerve

    äußerer Gehörgangsnerv m, Nervus m meatus acustici (auditorii) externi

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > external acoustic meatal nerve

  • 10 auditorium

    audītōrĭus, a, um, adj. [auditor], relating to a hearer or hearing.
    I.
    As adj. only once:

    cavernae,

    the auditory passages, Cael. Aur. Tard. 2, 3.—Far more freq.,
    II.
    Subst.: audītōrĭum, ii, n.
    A.
    A hearing of a cause at law, a judicial examination (cf. audio, II. A. 3.), Dig. 4, 8, 41.—
    B.
    The place where something (a discourse, a lecture) is heard, a lecture-room, hall of justice (not in Cic.;

    perh. in gen. not before the Aug. period): cujus rei gratiā plenum sit auditorium,

    Quint. 2, 11, 3:

    domum mutuatur et auditorium exstruit etc.,

    Tac. Or. 9; 10; 39:

    nonnulla in coetu familiarium velut in auditorio recitavit,

    Suet. Aug. 85; id. Tib. 11; id. Claud. 41; id. Rhet. 6; * Vulg. Act. 25, 23; Dig. 42, 1, 54; 49, 9, 1; 4, 4. 18 al.— Trop., of the forum:

    non rudibus dimicantes nec auditorium semper plenum,

    Tac. Or. 34.—
    C.
    A school, in opp. to public life:

    condicio fori et auditorii,

    Quint. 10, 1, 36.—
    D.
    The assembled hearers themselves, the audience, auditory:

    nuper adhibito ingenti auditorio,

    Plin. Ep. 4, 7; so App. Mag. p. 320, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > auditorium

  • 11 auditorius

    audītōrĭus, a, um, adj. [auditor], relating to a hearer or hearing.
    I.
    As adj. only once:

    cavernae,

    the auditory passages, Cael. Aur. Tard. 2, 3.—Far more freq.,
    II.
    Subst.: audītōrĭum, ii, n.
    A.
    A hearing of a cause at law, a judicial examination (cf. audio, II. A. 3.), Dig. 4, 8, 41.—
    B.
    The place where something (a discourse, a lecture) is heard, a lecture-room, hall of justice (not in Cic.;

    perh. in gen. not before the Aug. period): cujus rei gratiā plenum sit auditorium,

    Quint. 2, 11, 3:

    domum mutuatur et auditorium exstruit etc.,

    Tac. Or. 9; 10; 39:

    nonnulla in coetu familiarium velut in auditorio recitavit,

    Suet. Aug. 85; id. Tib. 11; id. Claud. 41; id. Rhet. 6; * Vulg. Act. 25, 23; Dig. 42, 1, 54; 49, 9, 1; 4, 4. 18 al.— Trop., of the forum:

    non rudibus dimicantes nec auditorium semper plenum,

    Tac. Or. 34.—
    C.
    A school, in opp. to public life:

    condicio fori et auditorii,

    Quint. 10, 1, 36.—
    D.
    The assembled hearers themselves, the audience, auditory:

    nuper adhibito ingenti auditorio,

    Plin. Ep. 4, 7; so App. Mag. p. 320, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > auditorius

  • 12 Скажите, пожалуйста, где находится сорок первая аудитория?

    Olgat hüväd, sanugat, kus om nellänz’kümnenz’ühtenz’ auditorii?
    [Олгат хювяд, санугат, кус ом нэллянзь кюмнэнзь üхтензь аудитории?]

    Русско-вепсский разговорник > Скажите, пожалуйста, где находится сорок первая аудитория?

См. также в других словарях:

  • НЕРВЫ ЧЕЛОВЕКА — НЕРВЫ ЧЕЛОВЕКА. [Анатомия, физиология и патология нерва см. ст. Нервы в томе XX; там же (ст. 667 782) рисунки Нервы человека]. Ниже приведена таблица нервов, освещающая в систематическом порядке важнейшие моменты анатомии и физиологии каждого… …   Большая медицинская энциклопедия

  • auditoriu — AUDITÓRIU, (2) auditorii, s.n. 1. Totalitatea auditorilor; asistenţă. 2. Sală de cursuri într o şcoală (de grad superior). [Pr: a u ] – Din fr. auditoire, lat. auditorium. Trimis de ana zecheru, 13.08.2004. Sursa: DEX 98  AUDITÓRIU s. v.… …   Dicționar Român

  • нерв наружного слухового прохода — (n. meatus acustici externi, PNA, JNA; n. meatus auditorii externi, BNA) см. Перечень анат. терминов …   Большой медицинский словарь

  • Приложение. Перечень анатомических терминов. Ветви — (rami) Abdominales Alveolares maxillares anteriores Alveolares maxillares posteriores Alveolares superiores anteriores Alveolares superiores posteriores Alveolaris maxillaris medius Alveolaris superior medius Ampullae lateralis Ampullae… …   Медицинская энциклопедия

  • Приложение. Перечень анатомических терминов. Нервы — (nervi) Abducens Accessorius Acusticus Alveolares superiores Alveolaris inferior Alveolaris mandibularis Ampullaris anterior Ampullaris inferior Ampullaris lateralis Ampullaris posterior Ampullaris superior Anales Anococcygei Anococcygici… …   Медицинская энциклопедия

  • Gunnerus — Johan Ernst Gunnerus Cicuta virosa (Tafel aus Flora Norvegica) Johan Ernst Gunnerus (* 26. Februar 1718 in …   Deutsch Wikipedia

  • J.E. Gunnerus — Johan Ernst Gunnerus Cicuta virosa (Tafel aus Flora Norvegica) Johan Ernst Gunnerus (* 26. Februar 1718 in …   Deutsch Wikipedia

  • Johan Ernst Gunnerus — Cicuta virosa ( …   Deutsch Wikipedia

  • Johan Gunnerus — Johan Ernst Gunnerus Cicuta virosa (Tafel aus Flora Norvegica) Johan Ernst Gunnerus (* 26. Februar 1718 in …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Christian Woltaer — (auch: Woltär, Wältär, Voltär; * 24. Juni 1744 in Marienwerder; † 21. Juni 1815 in Halle (Saale)) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Der Sohn eines Pfarrers hatte anfänglich durch einen Privatlehrer Unterricht erhalten. Bereits mit… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Christian Woltär — Johann Christian Woltaer (auch: Woltär, Wältär, Voltär; * 24. Juni 1744 in Marienwerder; † 21. Juni 1815 in Halle (Saale)) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Der Sohn eines Pfarrers hatte anfäglich durch einen Privatlehrer Unterricht… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»